Mijn 2e verhaal.
Vorig jaar (2013) gebeurde er weer iets bijzonders. Na een verhuizing en na het stoppen met werken kreeg ik plotseling een vreselijke pijn in mijn schouder en bovenarm. De pijn kwam aanvalsgewijs (vooral ’s nachts) hevig.  Eerst de huisarts geraadpleegd en na een injectie (die maar tijdelijk werkte) werd de diagnose “frozen shoulder” gesteld.
De frozen shoulder is moeilijk behandelbaar en bij een onjuiste aanpak kan het toch al langdurige genezingsproces vertragend werken of de aandoening verergeren. De schouder kon ik niet goed bewegen, ook niet als iemand anders dit probeerde. Het was zeer pijnlijk bij activiteiten als aan- en uitkleden, iets uit een kast pakken en vooral bij autorijden en sporten.
Er werd mij verteld dat de ergste fase tot negen maanden zou kunnen duren waarbij de beweeglijkheid afneemt.  Na vier maanden stijfheid stond me daarna nog een “ontdooiende” fase te wachten die vijf maanden tot 2 jaar zou kunnen duren. De pijnbestrijding bestond uit ontstekingsremmende medicijnen, zoals ibuprofen of naproxen en injecties met corticosteroïden.

En toen ging ik voor mijn onderhoud van de nekhernia (verhaal 1)naar mijn chiropractor.
Hij bekeek mijn schouder en arm en startte de behandeling met een frequentie van 1 maal per week. De behandeling was niet prettig maar na 2 weken was er al enigszins resultaat.  Mijn arm bewoog steeds een paar centimeter verder na iedere behandeling totdat na ongeveer twee maanden de pijn verdwenen was en de functie van de arm was hersteld.
Ongelooflijk dat dit resultaat zo snel was bereikt. 
Mijn vertrouwen in chiropractie is alleen maar toegenomen.